و من این روزها غرق دلتنگی
غرق در حسرتی ناگزیر
غرق در تنهایی ام با وسعت کویر
آری! تنها نشسته ام
اکنون گسسته ام
در خود شکسته ام
گویی...
- نه!
خسته ام...
و در این وحشت هراس انگیز...
اندوهناک چشم دوخته ام به خطوط مبهم یکدستی
که بی اعتنا مرا به دوردستی آشفته نزدیک میکنند...
و وحشتم را می افزایند،
زمان های درد خوب می دانم
پشتم خالی ست
و با این همه نگاه هولناک که تنهاییم را به رخم می کشند،
کجا نهفته اند آن چشم های پر ابهت و عمیق آشنا...؟!
کجا نشسته اند آن لبخندهای مهربان و حامی...؟!
کجا شکسته است آرامش،یادت هست...؟!
به کدامین سکوت گریخته ای که صدایم را نمی شنوی؟
ترس وجودم را فرا گرفته...
نگاهم معلق مانده است در میان آدمها!
زخم هایم را التیامی نیست
دست تمنایم را جوابی نیست
آه! رویاهایم را نیز پایانی نیست
اشک هایم پر بهانه می بارند
و امیدی برای توقفشان نمی روید...
آیا در این سکوت کسی می شنود
قهقهه ی دردهایم را...؟!
که خسته ام...خسته
گسسته ام...شکسته ام...شکسته
نمی دانم چگونه رانده شدن به یکباره این همه آسان شد؟!
اشک چگونه این همه غالب شد؟
چگونه غرور این همه رسوا شد...؟!
تنها مانده ام...تنهااین انفجار ، این سقوط ، این دل تنگ ...
این بار از همیشه سنگین تر است،بار تنهاییم...
من چه کنم تنها؟
تنهایم مگذار...
بی تو خواهم پوسید...
می نویسم برایت...برای تو!
تویی که در تقدیم آرامش به دختری شاد و سرخوش
همواره آرام ترین و بی همتا بوده ای..
.تویی که همیشه در رویاهایم حاضر بودی
تویی که غروبت را نظاره گر شدم
نگران آن روز تویی که بی دلیل محکوم شدی و رفتی اما...
افسوس که تو...همین توی بی همتای من،
هرگز ندیدی چگونه بی گناه محبوس شد نگاه سرگردانم به ابد...
و هرگز پاسخی نشنیدم آن گاه که
غریبانه صدایم شکافته شد نا محسوس که.....
نر و !تو آسوده باش با خدایت در آن ابدیتِ
گستردهتا چشمان خسته ی مه آلود
و هراس بی انکار آشکار بی کسی ام را نبینی
که دستان ِ سردم،عذاب ِ نبودنت،روح ناآرامم را نبینی
که این دور افتاده از عشق و محبت و آرامش را نبینی
که سرزنش سرشار از محبتت را نبینم...
نمی خواهم نبودنت را باور کنم
اما این بخشی از ترسی ست که آرام غالب می شود...
بارها از این دره عبور کرده ام
و اکنون نمی دانم چگونه چرا اینقدر غریب است...؟!
و نمی خواهم بدانم ارزشی دارد یا نه!
حکمتش چه بوده است یا قضا و قدر چه خواسته است!
اکنون این مهم است
لغات خاک خورده ی زنگار گرفته ام ،
اکنون سخت تو را دور می نماید...
و مرا آشفته ، بی کس و شکسته!!!!!